50 jaar na ‘Mars op Washington’. Voor werk en vrijheid is systeemverandering nodig

Afgelopen weekend werd in Washington een betoging gehouden om de 50ste verjaardag van de ‘Mars op Washington’ onder leiding van Martin Luther King te herdenken. Op die betoging in 1963 maakte King zijn bekende ‘I have a dream’ toespraak. De mars van 1963 was er een ‘voor werk en vrijheid’. Hieronder het pamflet van Socialist Alternative dat op de actie dit weekend werd verspreid.

Deze herdenking vindt plaats op een ogenblik dat de democratische en sociale rechten die door militante massastrijd van werkende mensen, jongeren – zwarte arbeiders en jongeren in het bijzonder – onder vuur liggen. Dat bleek bijzonder duidelijk in de recente vrijspraak van George Zimmerman voor het doodschieten van de 17-jarige Trayvon Martin. Maar er is ook het aanhoudende racisme waarbij gekleurde mensen meer gestopt en gefouilleerd worden en sneller het slachtoffer worden van politiegeweld. Er zijn vandaag zes miljoen mensen in de VS die onder ‘gerechtelijk toezicht’ staan. De helft van de 2,3 miljoen gevangenen zijn kleurlingen. Het Hooggerechtshof besliste om de artikelen 4 en 5 van de Voting Right Act uit 1965 naar de prullenmand te verwijzen. Die artikelen maakten inperkingen van het stemrecht moeilijker, zeker in het zuiden maakte dat een verschil. Nu worden maatregelen genomen om enkel mensen met een identiteitskaart te laten stemmen, waardoor heel wat armen, migranten en kleurlingen niet langer zullen stemmen. Het zal de greep van de grote bedrijven op de politiek enkel nog vergroten.

Zwart Amerika in crisis

De situatie van zwarte arbeiders en jongeren ziet er vijftig jaar na de Mars op Washington niet bepaald rooskleurig uit als we kijken naar hun toegang tot gezondheidszorg, huisvesting of onderwijs. De economische crisis van 2007-08 leidde tot het “grootste verlies aan welvaart voor kleurlingen in de moderne geschiedenis van de VS”, aldus het rapport “Foreclosed: State of the Dream 2008.” Volgens officiële statistieken bedraagt de nationale werkloosheidsgraad 7,6%, terwijl het voor Afro-Amerikanen 15% bedraagt. Dat cijfer ligt nog een pak hoger indien deeltijdse werkenden worden meegerekend of diegenen die niet langer in de cijfers meegeteld worden. Volgens ‘Bread for the world’ hebben 14,5% van de Amerikaanse gezinnen – goed voor bijna 49 miljoen mensen waaronder 16,2 miljoen kinderen – het moeilijk om brood op tafel te krijgen. Meer dan een vijfde van de kinderen loopt kans op honger. Onder Afro-Amerikanen en Latino’s is dat een op drie! Het kapitalistische systeem heeft zwart Amerika niet veel opgeleverd.

Eerste zwarte CEO van het Rijk

De Afro-Amerikaanse academicus en auteur Cornel West omschreef president Barack Obama als de “zwarte mascotte van de oligarchen van Wall Street” en een “marionet van de plutocraten”. In een reactie op de verderzetting van het oorlogsbeleid van de VS en het gebruik van drones, stelde hij: “Obama staat aan het hoofd van de Amerikaanse moordmachine en is daar trots op.” West beschrijft terecht de belangen die de eerste zwarte president verdedigt en naar voor schuift. President Obama heeft de agenda van Wall Street versterkt en uitgebreid met vernietigende aanvallen op de sociale zekerheid, besparingen op cruciale sociale diensten, harde aanvallen op het openbare onderwijs, beperking van voedselbonnen en automatische besparingen op uitgaven. Dat alles versterkt de miserie van miljoenen werklozen, armen en kleurlingen.

In plaats van de geest van strijd en verzet van King te gebruiken om een nieuwe beweging tegen onrechtvaardigheid op te zetten, hebben de organisatoren van de mars beslist om de actie binnen te perken te houden en een rookgordijn te blazen voor de strijd tegen onderdrukking op basis van huidskleur of klasse. Dat blijkt onder meer uit de uitnodiging aan president Obama om de centrale toespraak te houden. Obama en de zwarte ‘leiders’ van de bedrijfswereld staan nochtans regelrecht tegenover de radicale erfenis van de zwarte bevrijdingsbeweging en hetgeen waar King voor stond.

Nieuwe beweging is nodig

Malcolm X stelde destijds: “Kapitalisme kan niet zonder racisme.” Racisme is een verdeel-en-heerstactiek van de heersende elite om eenheid en solidariteit van onderuit tegen te gaan, zodat we ons niet keren tegen de echte criminelen: Wall Street, gevestigde politici zoals Obama en de kapitalistische heersende elite in het algemeen. Als we racisme willen bestrijden, moeten we het hele systeem bekampen.

We kunnen inspiratie halen bij de “Moral Mondays” beweging in North Carolina [een protestbeweging tegen het lokale besparingsbeleid], de acties van de laag betaalde werkenden doorheen het land of het protest na de uitspraak in de zaak rond de moord op Trayvon Martin. Onze strijd is onderdeel van de internationale arbeidersstrijd, van Brazilië tot Portugal, Griekenland, Tunesië of Zuid-Afrika.

De zwarte vrijheidsstrijd heeft de wettelijke segregatie neergehaald in de jaren 1950 en 1960. Het zal er nu op aankomen om te bouwen aan een nieuwe massabeweging over etnische grenzen heen om samen te strijden tegen onderdrukking op basis van huidskleur en klasse, waarbij we opkomen voor een democratisch socialistische toekomst gebaseerd op solidariteit, economische rechtvaardigheid en vrijheid. Zoals Martin Luther King al stelde: “Het is een kwestie van klasse. Er is iets mis met het kapitalisme. Misschien moet Amerika in de richting van democratisch socialisme gaan.” We moeten ons ook verzetten tegen de beide gezichten van de politiek van de grote bedrijven, zowel Democraten als Republikeinen verdedigen niet onze belangen. Malcolm X stelde: “Je zet de Democraten vooraan en zij zetten je achteraan.” Onafhankelijke arbeiderskandidaten met de doelstelling om een partij van de werkende bevolking op te bouwen, kan de dominantie van het tweepartijsysteem beginnen te doorbreken en een alternatief op de agenda van Wall Street vormen.

We hebben een strijdbaar programma nodig:

  • Stop de racistische ‘zelfverdedigingswetten’ [die werden gebruikt om de moordenaar van Trayvon Martin vrij te spreken]!
  • Stop de racistische ‘oorlog tegen drugs’. Wie veroordeeld is voor kleine druggevallen, hoort niet in de gevangenis
  • Stop het politiegeweld, racistische maatregelen zoals het stelselmatig stoppen en fouilleren van kleurlingen
  • Voor democratisch verkozen wijkraden die toezien op de naleving van de orde en op de publieke veiligheid
  • Investeer in ontspanning voor jongeren en infrastructuur in de wijken, jobcreatie en degelijke lonen, niet in gevangenissen!
  • Stop de massale werkloosheid, armoede en ongelijkheid – de basis van de meeste misdrijven – door degelijke jobs aan goede voorwaarden te creëren met een massaal programma van publieke werken dat kan gefinancierd worden door de rijken en Wall Street te belasten
  • Meer publieke middelen voor onderwijs, gezondheidszorg en sociale diensten
  • Geen vertrouwen in de politici van de Democratische Partij die niets gedaan hebben om de status quo van ongelijkheid en racisme te bestrijden. We moeten bouwen aan onze eigen onafhankelijke politieke stem die los staat van de zakenwereld en haar twee gevestigde partijen.
  • Er is nood aan een beweging die ingaat tegen het kapitalisme, een systeem gebaseerd op ongelijkheid en racisme. Voor een socialistische toekomst op basis van vrijheid, gelijkheid en welvaart voor de volledige samenleving!