Het Front National van Daniël Féret is niet meer. Er is een nieuwe formatie: het Front National onder leiding van Michel Delacroix. Na het buitenwerken van Féret werd een eenheid bekomen met verschillende splintergroepen van het FN om samen te bouwen aan een nieuw FN. De Franse FN-leider Le Pen ziet het graag gebeuren en heeft op 30 januari een bijeenkomst gepland met het Belgische FN.
Het Belgische FN is een relatief jonge partij die pas in de jaren 1980 is ontstaan. Sindsdien kende het FN tientallen afsplitsingen en dissidenties. Niet dat het FN over een grote actieve basis beschikte, recent moest Féret nog erkennen dat zijn partij over amper enkele honderden betalende leden beschikte. Toch haalt het FN makkelijk zo’n 7 tot 8% langs Franstalige kant. Dat toont vooral het potentieel voor extreem-rechts, aan de actieve campagnes van het FN zal het namelijk niet gelegen hebben.
De aanhoudende schandalen rond de persoonlijke verrijking van Daniel Féret met middelen van de partij (onder meer voor de aankoop van een villa aan de Franse Côte d’Azur) zorgden ervoor dat de anderen in de partij er uiteindelijk in geslaagd zijn om Féret aan de deur te zetten. De blinde advocaat Michel Delacroix, geen onbesproken figuur, nam het roer over. In 1994 werden bij een huiszoeking wapens en revisionistische literatuur gevonden bij Delacroix. De geknipte figuur dus om een partij te leiden die beweert over een “alternatief” te beschikken.
Het FN van Delacroix is er nu in geslaagd om tot een akkoord te komen met het FNB (Front nouveau de Belgique) van Marguerite Bastien, een afsplitsing van het FN die sinds 1996 op eigen houtje probeerde een extreem-rechtse formatie op te bouwen. Het FNB slaagde er nooit in om de resultaten van het FN te evenaren. Ook de steun van de radicalere neo-nazi’s van Nation bij de voorbije verkiezingen volstond niet om het FNB tot de grootste extreem-rechtse formatie langs Franstalige kant te laten groeien.
De FNB hield een enquête onder de lezers van haar blad en daarbij stelde iets meer dan 50% dat het geen zin had om de politieke onafhankelijkheid van de beweging te behouden. 51,7% wou samenwerken met het FN (maar dan zonder Féret), 20,9% wou aansluiten bij Nation, 19,4% bij het Vlaams Belang en 18,7% bij concurrent FN-afsplitsing Force Nationale. Het is opvallend dat zo’n 20% de voorkeur gaf aan een Vlaams-nationalistische partij, maar wellicht is dat Vlaams-nationalisme in het Brusselse geen vereiste om bij het VB aan te sluiten. De goede banden met Nation worden bevestigd, maar er wordt blijkbaar toch vooral uitgekeken naar het FN zonder Féret. Intussen lijkt het erop dat de FNB volledig zal opgaan in het FN. Dat kan echter spanningen meebrengen in de relatie tussen FNB en groepen als Nation die minder staan te springen om op de kar van het FN te springen.
Het potentieel voor extreem-rechts is langs Franstalige kant min of meer even groot als langs Nederlandstalige kant. Dat potentieel werd nog niet gerealiseerd door het totale onbenul van de FN-leiding en het gebrek aan enige organisatie. Het valt nog af te wachten of de nieuwe leiding van het Front National daar verandering in zal kunnen brengen. Anti-fascisten volgen dit best van nabij, om tot actie over te gaan zodra het FN activiteiten aan de dag legt.
