Gisteravond vond in Antwerpen een debat plaats over interculturele relaties. Het was georganiseerd door het Roze Huis naar aanleiding van een musicalversie van de film Mixed Kebab (over een gemengde relatie tussen twee mannen). Het debat moest uitwijken na intimidatie uit extreemrechtse hoek. Er werd in kleinere kring gedebatteerd met tegelijk een livestream op sociale media. Zo kon het debat gelukkig toch doorgaan. Ondertussen toont dit incident het gevaar van extreemrechts. Strijd is nodig!
Extreemrechts probeert zich regelmatig voor te doen als pro-LGBT. Vaak is dit meer ingegeven door racisme dan door oprechte bekommernis om LGBT-rechten. Er wordt geprobeerd om homofobie of seksisme te herleiden tot een probleem van bepaalde migrantengemeenschappen. Daarmee wordt geen antwoord geboden op reëel bestaande vooroordelen, maar worden die slechts uitgespeeld in het kader van verdeeldheid. Wie oprecht iets wil doen aan de strijd tegen vooroordelen en discriminatie komt actief op voor sociale maatregelen zoals werk, betaalbare huisvesting, meer openbare diensten, … als onderdeel van een andere samenleving zonder sociale tekorten. Het is op basis van tekorten dat vooroordelen gemakkelijker ingang vinden of hardnekkiger overeind blijven.
Voor een deel van extreemrechts is het verdedigen van LGBT-rechten een brug te ver. Vanuit een extreem conservatisme, soms aangevuld met religieus fundamentalisme, wordt geprotesteerd tegen LGBT-rechten. Dat zagen we in 2015 bijvoorbeeld toen op dezelfde dag als de Pride in Brussel een ‘Mars voor het gezin’ in Antwerpen werd georganiseerd. Die mars eiste onder meer een verbod op de Pride. Het initiatief werd mee georganiseerd door N-VA’er Wouter Jambon van het extreemrechtse katholieke KVHV. Filip Dewinter van het Vlaams Belang was een van de prominente deelnemers aan de mars.
Toen het Roze Huis in Antwerpen een debat aankondigde over interculturele relaties was het hek bij een deel van extreemrechts van de dam. Dat werd nog versterkt door het feit dat één van de spreekster, een gekende activiste, een hoofddoek draagt. Extreemrechtse activisten schreven zich in om deel te nemen aan het debat, waarna het om veiligheidsredenen moest uitwijken naar een geheime locatie. Het toont het gevaar van extreemrechtse groepen die offensiever naar buiten komen. Zoals Oumayma Hammadi van het Brusselse Rainbow House in De Standaard opmerkte: “Ze strijden niet voor rechten, maar voeren een strijd om andere mensen te onderdrukken. Ze willen haat en ongelijkheid verspreiden.” Op basis van mobilisatie en protest kunnen we extreemrechts terug in het defensief duwen. De volgende afspraak van extreemrechts is een betoging van NSV (studenten van het VB) in Leuven op 9 mei. Laten we daar een sterke tegenbetoging houden!
De afgelopen jaren was er soms de illusie dat de strijd voor gelijke rechten gestreden was. Wettelijke gelijkheid, die overigens verre van gerealiseerd is, betekent echter niet dat er effectief gelijkheid is. Bovendien is er een opgang van homofoob geweld. Afgelopen zomer leidde dit nog tot een protestactie in Gent. Actieve strijd voor gelijke rechten en tegen wat ons verdeelt – racisme, homofobie, seksisme, … – blijft nodig. We kunnen die strijd best voeren door samen op te komen voor sociale eisen zoals massale publieke investeringen in zorg, onderwijs, betaalbare huisvesting en milieu; hogere lonen en een verhoging van het minimumloon tot 14 euro per uur; hogere pensioenen; … Er is system change nodig: een democratische socialistische samenleving waarin de economie niet gericht is op de winsten van enkelen, maar de behoeften van allen. In een dergelijke samenleving kan voorgoed een einde gemaakt worden aan discriminatie op basis van seksuele geaardheid, gender of afkomst.
