Hoe lang blijft N-VA de banden tussen radicaliserende leden en neofascisten tolereren?

Foto door Jean-Marie

Vorig weekend kwam Siegfried Bracke uit de kast als fan van Dries Van Langenhove, oprichter van Schild & Vrienden. Dat dit studentenclubje een week eerder een actie voor mensenrechten aanviel in de stad waar hij gemeenteraadslid is, deert de kamervoorzitter niet. Het hoeft echter nauwelijks te verbazen: de banden tussen extreemrechts en een aantal leden van N-VA zijn opmerkelijk nauw.

Met onder andere Vlaams volksvertegenwoordiger Karim van Overmeire en Jurgen Ceder haalde de partij een aantal jaar geleden een lading voormalige Vlaams Blokkers binnen. Je zou nog kunnen denken dat die ex-VB’ers tot inkeer gekomen zijn. Dat kan echter niet gezegd worden van jonge N-VA’ers die uitdrukkelijk betrokken zijn bij aangebrande donkerbruine Vlaamse verenigingen. De vorig jaar overleden Dylan Vandersnickt, ex-ondervoorzitter van Jong N-VA, was ook lid van NSV en Schild & Vrienden, met in zijn zog figuren als Jan Vanhove (*) en Stijn Everaert. Vanuit deze extreemrechtse hoek werden seksistische berichten verstuurd en memes naar leden van COMAC, en werden personeelsleden van de Ugent bedreigd naar aanleiding van de Women’s Strike in 2017. Verder waren ze recent betrokken bij de eerder genoemde aanval op een actie voor mensenrechten.

De banden tussen NSV, KVHV en neofascistische groeperingen is al langer duidelijk. Zo onderhouden beiden nauwe contacten met Blocco Studentesco, de studentenbeweging van de zelfverklaarde ‘fascisten van het derde millenium’ Casa Pound. KVHV nodigde ex-KKK’er David Duke uit voor een meeting en NSV poetste in 2015 haar Russo-fascisme nog eens bij door Alexander Dugin uit te nodigen op een colloquium. Op betogingen van NSV wordt helemaal duidelijk in welke vijver de vereniging vist. De onfrisse lieden van Blood&Honour, N-SA, Voorpost of NVU tekenen steeds present. De afgelopen jaren waren er ook leden van Jong N-VA aanwezig. Binnen NSV dat traditioneel dienst deed als kweekvijver van het Vlaams Belang zitten immers een aantal N-VA’ers. Dit betekent niet dat NSV opgeschoven is en niet langer extreemrechts zou zijn, het wijst er integendeel op dat een aantal jonge N-VA’ers zelf behoorlijk geradicaliseerd zijn.

Dat jonge leden van de grootste Vlaamse partij samen met veroordeelde terroristen van Blood&Honour marcheren, zou normaal gezien tot enige zenuwachtigheid bij de partijtop moeten leiden. Maar dat blijkt niet het geval te zijn.

Ze kunnen bij de N-VA-leiding nochtans niet beweren dat ze van niets weten. Wouter Jambon, zoon van minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon, en voormalig lid van het praesidium van KVHV Antwerpen steekt naar verluidt zijn sympathieën voor het nazisme niet onder stoelen of banken. Apache.be publiceerde recent een artikel waarin het melding maakt van zoon Jambon op ‘zwarte cantussen’ (waar nazistische liederen werden gezongen). Volgens een anoniem naar de media gestuurde mail uit KVHV-kringen (met onder meer mails die zouden verstuurd zijn door KVHV’er en VB’er Robin Vandenberghe) die wij onder ogen kregen, wil Jambon junior daar wel eens voordragen uit Mein Kampf. Terwijl minister Jambon naar eigen zeggen radicalisering wil bestrijden, loopt er in zijn eigen huis een geradicaliseerde extremist rond. De minister was zelf overigens ook één van de geadresseerden van de anonieme mail waarin onder meer over zijn zoon werd bericht.

De meest radicale elementen uit Jong N-VA, KVHV en NSV lijken elkaar te hebben gevonden in Schild & Vrienden. Dries Van Langenhove mag dan wel beweren 900 leden te tellen, in werkelijkheid verenigt Schild en Vrienden een 40-tal mensen uit voornoemde studentenclubs die na de verzwakking van NSV (dat zich onder meer door aanhoudend protest niet breder kon organiseren) een vehikel zochten om op activistischer (lees gewelddadiger) manier naar buiten te treden. De zomeruniversiteit van Dries’ troepen vond plaats in het klooster van de Maleizen, thuishaven van priesterbroederschap Pius X, een netwerk dat reactionaire en negationistische geestelijken, rechts radicale jongeren en neofascisten als Stijn Calle, Kris Roman en Sam Freson bijeen brengt. (voor meer info zie artikel Apache)

Hieronder de foto’s van Apache.be met Kris Roman die eerst met een wapen poseert en vervolgens met onder meer Theo Francken. Roman beweert dat hij geen neonazi is. Alleszins was hij betrokken bij neonazistische groeperingen als N-SA en Nation. Tussendoor was hij samen met onder meer Wouter Jambon actief voor de ‘mars voor het gezin’ waarmee in 2015 in Antwerpen betoogd werd tegen onder meer de Gay Pride die op hetzelfde ogenblik plaatsvond (en waar partijgenoten van Wouter Jambon een eigen delegatie vormden… qua spreidstand kan dat tellen!)

De prominente rol van jonge N-VA-leden binnen het netwerk van extreemrechts in Vlaanderen wordt niet door iedereen binnen die partij op prijs gesteld. Zo kregen we een mail van een N-VA’er die zich beklaagde en ons waarschuwde voor extreemrechtse elementen in zijn partij en daarbij een hele reeks namen noemde (**).

De N-VA-top treedt niet op tegen de eigen radicaliserende leden die in neofascistisch vaarwater terechtkomen. Erger nog: een staatssecretaris die bewust vluchtelingen dehumaniseert en uitlevert aan martelende dictators of een minister van financiën die Berbers omschrijft als schaapherders stimuleren net het racisme waar groepen als Schild & Vrienden op inspelen om nog een stap verder te gaan. Voorzitter De Wever liet uitschijnen dat vluchtelingen de sociale zekerheid uithollen, terwijl zijn regeringen een beleid voeren dat enkel op de belangen van de grote aandeelhouders gericht is waarbij de sociale zekerheid wordt ondermijnd én de vluchtelingen worden gecriminaliseerd.

Het huidige asociale beleid heeft racisme nodig om verdeeldheid te zaaien en de aandacht af te leiden van het gevoerde beleid. Zo worden aanvallen op de pensioenen ondergesneeuwd in nieuwe debatten over de hoofddoek. De gevestigde media gaan daar opmerkelijk mak in mee. Twee dagen nadat de campagne ROSA in Gent 1.200 feministen op de been bracht, brengt De Morgen liever een interview met Van Langenhove. Zo wordt extreemrechts verder genormaliseerd.

Massamobilisatie kan het tij keren. Telkens extreemrechts manifesteert, moeten we reageren door een veelvoud aan mensen op straat te brengen. Racistische vooroordelen zullen we enkel bestrijden door in te gaan tegen de oorzaken van tekorten en sociale ellende: het beleid dat bij ons bespaart om cadeaus aan de superrijken te geven. Dat beleid is eigen aan het kapitalisme. N-VA stelt zich op als ‘rebels’ of ‘anders’, terwijl het slaafse uitvoerders zijn van het beleid dat door de grote kapitalisten geëist wordt.

Door mobilisatie voor strijdbare acties hebben we ertoe bijgedragen dat NSV zich niet breder kon organiseren waardoor het vandaag herleid is tot een kleinere groepering. Onder meer via de banden met jonge N-VA’ers slaagt de NSV er wel in om het thema van zijn betoging op de politieke agenda van zowel VB als N-VA te plaatsen. NSV wil op 22 maart een pro-apartheidsbetoging houden in Gent. 25 jaar na de val van de apartheid is dat waanzin. Er vallen jaarlijks ongeveer 18.000 doden door geweld in het bijzonder ongelijke Zuid-Afrika, extreemrechts komt op straat om enkel de 70 blanke boeren onder die 18.000 doden te herdenken. N-VA gaat daar probleemloos in mee.

Betoog mee op 22 maart in Gent in de Mars tegen Racisme. Daarmee zullen we duidelijk maken dat een boodschap van verdeeldheid en haat niet welkom is. We zullen tevens de ruimte voor de haatmars van extreemrechts beperken door zelf de straten in te nemen. Twee dagen later nemen we ook deel aan de nationale manifestatie tegen racisme in Brussel.

 

(*) Volgens Stijn Everaert is Jan Vanhove geen NSV-lid meer. In een mail schreef Everaert: “Wat betreft Jan Vanhove kan ik u mededelen dat hij dit jaar geen lid meer is van NSV, en nooit ontgroend is vorig jaar.” We nemen akte van het gebrek aan ontgroening van Vanhove.

(**) We verwijderden twee namen uit dit artikel van mensen die reageerden die ze niet (langer) met S&V in verband willen gebracht worden. Uiteraard juichen we dat toe. Moest hun mededeling daaromtrent foutief blijken te zijn, zal de mail die ze ons daarover stuurden meteen openbaar gepubliceerd worden.