Theo ‘Trump’ Francken botste nu ook in Antwerpen op protest bij zijn meeting aan de universiteit. Tussen 250 en 300 betogers trokken vanop het De Coninckplein naar de Ossenmarkt in een levendige en luide betoging. Twee initiatieven voor protest tegen Francken werkten samen aan een grotere mars.
Voor Theo Francken is het asielbeleid een kwestie van cijfers: hij klopt zichzelf op de borst met het aantal uitwijzingen. Achter de cijfers zitten mensen. Mensen zoals Mohammed, een Kasjmiri activist die op vorige antiracistische acties van Blokbuster in Antwerpen regelmatig aanwezig was. Voor de zomer werd hij met zijn gezin uitgewezen naar Pakistan. Een maand later werd zijn zoon vermoord. Een repressief asielbeleid maakt levens kapot en legt de verantwoordelijkheid bij de slachtoffers ervan: dit is ‘victim blaming’. Enkele Kasjmiri activisten vroegen ons in de zomer al om een actie tegen Francken te organiseren. Daarop namen we het initiatief voor een protestmars.
Het is positief dat er een tweede initiatief kwam voor een mars, voornamelijk uit de hoek van Comac maar met als doel om ook andere organisaties mee te trekken (Hart boven Hard, Jong Groen, Jongsocialisten, …). Wij vinden het positief dat we in Antwerpen, toch nog steeds een bastion van zowel het extreemrechtse Vlaams Belang als van de rechtse populisten van De Wever, niet langer quasi alleen staan in het antiracistisch protest.
Video met een overzicht van de betoging door Stream Media:
Protest is noodzakelijk tegen een beleid dat sterk en stoer is tegen de zwaksten om te verbergen dat het wel erg zwak is tegen de bevriende sterksten, de superrijken. Vluchtelingen, maar ook wie hier uit de boot valt, worden hard aangepakt. Wie denkt dat dit is om ‘onze’ levensstandaard of ‘onze’ sociale zekerheid te beschermen, is eraan voor de moeite. Het is onderdeel van een algemene aanval op onze levensstandaard. Na de vluchtelingen, werklozen en daklozen volgen ook de gewone werkenden. Neoliberalen zoals die van N-VA zijn niet bepaald geloofwaardige verdedigers van de sociale zekerheid die ze zelf actief afbreken. Zij verdedigen de belangen van de superrijken.
Het was belangrijk dat op de actie een link werd gelegd met het protest tegen de vermarkting van het sociaal werk in Antwerpen. Als het van het rechtse bestuur afhangt, wordt sociaal werk straks politiewerk: controleren en repressie in plaats van sociale begeleiding tot deelname aan de samenleving. Het verband met het protest tegen de vermarkting van het sociaal werk had wat ons betreft nog krachtiger mogen gemaakt zijn. Nu trok een groep na de antiracistische betoging naar de Groenplaats om de sociaal werkers te vervoegen. Wat zou het effect niet geweest zijn indien de betoging daar gewoon was geëindigd en de noodzaak van solidariteit in onze strijd zo had geconcretiseerd?
Tegenover de verdeeldheid en het racisme van het gevestigde beleid, komen wij op voor een andere samenleving: een alternatief op het huidige rotte systeem dat bijhorende rotte politici als Trump en Francken voortbrengt. Wij komen op voor een systeem waarin mensen niet genoodzaakt zijn om te vluchten. Een systeem ook waarin de meerderheid van de bevolking niet moet inleveren om de superrijken nog rijker te maken – dit beleid heeft de 8 rijksten ter wereld ondertussen even rijk gemaakt als de armste helft van de wereldbevolking. Om dit te keren, moeten we de samenleving met de meerderheid van de bevolking zelf in handen nemen. Dan kunnen we werk maken van een massaal plan van publieke investeringen in huisvesting, sociale diensten, infrastructuur en jobs. Een samenleving dus die afgestemd is op de noden van de bevolking, niet de winsten van enkelingen. We kunnen dat enkel indien we de sleutelsectoren van de economie zelf controleren en dus ook bezitten. Kortom: er is nood aan een socialistische samenleving.
Voor onze toekomst zullen we moeten strijden en ingaan tegen alle vormen van discriminatie. Op 12 november is er een betoging van mensen-zonder-papieren in Brussel, op 25 november is er een betoging tegen geweld op vrouwen. De mars tegen racisme was een goede stap, maar slechts een begin!
Fotoreportage door Mario:
