Hoeveel groepen en mensen kan je beledigen in één interview? Dat leek de uitdaging waarmee Bart De Wever naar de Gazet van Antwerpen trok. De Antwerpse burgemeester haalde uit naar migranten, vakbonden, coalitiepartners en indirect zelfs naar partijgenoten. Straks blijft er niemand meer over die niet beledigd is!
Stop die vakbonden die meer gelijkheid bekomen – lage flexilonen voor iedereen (behalve wijzelf)!
Op de vakbonden heeft De Wever het nooit begrepen. In dit interview zegt hij dat hij “er echt ongemakkelijk van wordt” als hij mensen als De Leeuw en Leemans bezig hoort. Volgens De Wever beseffen de vakbondsleiders niet “hoe onvoorstelbaar herverdelend en sociaal België wel niet is.” Eerder merkte De Wever op dat hij tijdens zijn reis in de VS geschokt was door het grote aantal daklozen en het gebrek aan sociaal vangnet daar. Weet De Wever dan niet hoe sociale herverdeling bekomen werd? Dat was niet door sociale reflexen van rechtse politici maar door harde strijd van vakbondsleden.
De lagere organisatiegraad van Amerikaanse werknemers leidt er tot een grotere ongelijkheid. Experten van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) stelden in 2015 dat de achteruitgang van de syndicalisatiegraad een sleutelelement is in de groeiende ongelijkheid. Ze stelden dat de vakbonden de ongelijkheid afremmen. In België is er een hoge syndicalisatiegraad waardoor de sociale afbraak niet zo ver is kunnen gaan als pakweg in de VS. Nogal hypocriet van één van de voortrekkers van de rechtse Thatcheriaanse regering om net de herverdeling in België als argument te gebruiken tegen de vakbonden… en dat terwijl het beleid van zijn regering net gericht is op het versterken van de ongelijkheid.
Het probleem van De Wever met de vakbonden is dat ze “alleen maar naar hun eigen navel kijken, niet naar de toekomst.” Volgens de neoliberaal is wat meer ongelijkheid nodig om nog hardere maatregelen te vermijden. “Wat als je hier met Portugese en Griekse toestanden zou zitten, dat je echt moet snijden? Dat je het zover laat komen dat je mensen niet wat minder bij geeft, maar dat ze echt een deel van hun inkomen moeten afgeven?” Nu stelt De Wever het voor alsof de maatregelen van de rechtse regering er enkel voor zorgen dat onze levensstandaard iets minder snel toeneemt. Een gewone werkende die de rekening maakt weet wel beter na de hogere taksen op zowat alles (energie, water, brandstof, zorgverzekering, …) en dit met onze lonen na een indexsprong. Als de kranten schrijven over de gemiddelde rijkdom van een Belgisch gezin vragen velen zich af wat er met hun 272.000 euro gebeurd is. Met de gemiddelde schuld van 54.465 euro per gezin stelt dat probleem zich minder. De gemiddelde rijkdom nam op een jaar tijd met 3,7% toe. Waarom volgden onze lonen en uitkeringen niet? In maart stelde een studie van het Europees Vakverbond nog vast: “België is het enige Europese land waar werknemers vorig jaar minder konden kopen met hun loon. De inkomens gingen door de index lichtjes omhoog, maar onvoldoende om het verlies aan koopkracht door de inflatie op te vangen.” Is dat ‘iets minder bij krijgen’, meneer De Wever?
De Wever erkent overigens dat er nog harde maatregelen aankomen. “Er zijn vrij grote bedragen aan besparingen die nog moeten ingevuld worden. De minister van Werk (Kris Peeters, CD&V, red.) zegt dat hij nog een hele schuif met maatregelen heeft die honderden miljoenen kunnen opleveren. Dat lijkt mij dan een hele interessante schuif. Ook bij Volksgezondheid zijn er nog dingen te doen.” Anders gezegd: de flexi-maatregelen zijn nog niet uitgeput en wie ziek valt, zal zijn plan moeten trekken. De lage lonen waar het flexi-model om draait, zullen uiteraard niet toegepast worden op de dames en heren politici zelf, zij vergelijken zichzelf liever met topmanagers en desnoods met topvoetballers (“Als ik goed tegen een bol kon shotten, kreeg ik 60 miljoen per jaar, en daar kraait geen haan naar,” stelde Geert Bourgeois vorig weekend in DSWeekblad). In 2015 waren 20% van de nieuwe jobs met kortlopende, onregelmatige contracten en interimwerk, waarvan ruim de helft dagcontracten. In 2008 was dit nog maar 16%. We krijgen dus terug dagloners in plaats van vaste jobs. En er zit nog rek op als we de rechtse politici horen.
Dit beleid maakt het voor onze levensstandaard zo ongemakkelijk dat we ons afvragen waarom de vakbondsleiders na de groeiende en succesvolle acties van 2014 niet hebben doorgezet tot de val van de regering. Zullen ze de aangekondigde hete herfst dit jaar voorbereiden, organiseren en nadien effectief doorzetten? Wij zullen er alleszins alles aan doen om de strijd aan te gaan zodat we de plannen van De Wever en co kunnen stoppen.
Ramblas op de Turnhoutsebaan
Behalve vakbondsleden waar De Wever misselijk van wordt en de steeds groter wordende groep laagbetaalde werkenden die hij een toekomst van meer van dezelfde onzekerheid belooft, haalt De Wever ook nog op onbeschofte wijze uit naar de eigen migrantenbevolking.
In de media was er vooral veel te doen over de uitspraak dat er op de Turnhoutsebaan in Borgerhout veel migranten rondlopen. “Kijk naar de foto’s van de daders in Barcelona. Op de Turnhoutsebaan kom je op een avond gemakkelijk twintig mannen van dat type tegen. Zo ontstaat een spiraal van wantrouwen en afwijzing.” Over welk type hij het heeft, maakte hij ook duidelijk in het interview: “De instapdrempel van de arbeidsmarkt is te hoog voor veel mensen die in de stad opgroeien. (…) Maar ja, als je dan die jonge relschoppers in Borgerhout ziet. Die zien andere rolmodellen die door de drugshandel met zakken vol cash kunnen rondlopen.” We moesten even checken of dit Filip Dewinter dan wel Bart De Wever was die een interview gaf, maar we moeten het antwoord schuldig blijven.
Op dergelijke onbeschofte en veralgemenende manier een volledige bevolkingsgroep viseren en van terrorisme en drugshandel beschuldigen, is plat racisme. Het zet de deur open voor diegenen die hun racisme op een nog directere en onbeschoftere manier uiten op tal van sociale media. Volgens de burgemeester moet de kleine minderheid van extremisten bestreden worden en daarvoor “moet je het vertrouwen van het grootste deel van de moslimgemeenschap behouden.” Zijn uitspraken over de Turnhoutsebaan zullen daar alleszins niet toe bijdragen…
De ‘ranzige racisten’ mogen overigens op hun twee oren slapen: voor De Wever komt het probleem net als voor Trump van twee kanten. “Je moet hen niet benaderen met alleen maar de boodschap dat ze verdraagzaam moeten zijn en ze bij het minste uitschelden voor racist. Dat hebben we twintig jaar gedaan, maar het heeft niks opgebracht. De polarisatie is er al twintig jaar, maar altijd was er alleen maar een probleem in de ene richting, ging het over de zogenaamde onverdraagzaamheid.” Inderdaad: de ‘zogenaamde’ onverdraagzaamheid.
Onbeschofte boeren!
Sommigen zullen zich wellicht afvragen wat we in de inleiding bedoelden met de stelling dat De Wever indirect zelfs naar partijgenoten uithaalde. In het interview zegt De Wever vreemd genoeg dat hij het niet op Trump begrepen heeft. “Zijn manier van optreden is ook onbeschoft. Zijn onbehouwen stijl past niet bij het leiderschap van een grote democratie,” zegt De Wever.
Nochtans was het net die onbeschoftheid die na de aanslag in Charlottesville maakte dat partijgenoot Theo Francken de reactie van Trump retweette. Als De Wever het ernstig meent dat Trump onbeschoft is, dan heeft hij als partijvoorzitter nog wat werk voor de boeg in de bestrijding van de eigen kleine Trumps… Mischien moet hij zelfs eens in eigen boezem durven kijken: zijn uitspraken over Antwerpse migranten en over de ‘zogenaamde onverdraagzaamheid’ lijken zo gekopieerd uit Trumps grote ‘onbeschoftheidshandboek.’
De Wever merkte ook nog op dat het model van de enorme dakloosheid in de VS in Europa door geen enkele politicus verdedigd wordt. “Een samenleving die een zo minimale opvang niet kan geven, faalt totaal. Er is geen politicus in Europa die zo’n model zou verdedigen.” Willen we eens een paar Belgische en zelfs Vlaamse politici aanwijzen die ons met hun beleid recht naar dit Amerikaanse model leiden?
