Eén van de centrale doelstellingen van het Vlaams Belang is de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Bij de Antwerpse afdeling van de partij komt daar blijkbaar Antwerpse onafhankelijkheid bovenop. Kopstuk Filip Dewinter lanceerde al zijn kandidatuur als lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen en met zijn directe omgeving doet hij wat hij wil, zowel in eigen stad als daarbuiten.
Het bezoek van Dewinter gebeurde samen met de onafscheidelijke Anke Van dermeersch, Jan Penris en Frank Creyelman. Die laatste had ongetwijfeld nog goede herinneringen aan een vorige internationale trip naar de Krim waar hij als ‘waarnemer’ de verkiezingen zou volgen maar volgens ooggetuigen vooral de lokale alcoholvoorraden heeft geplunderd. Dewinter trok eerder naar Syrië waar hij breedlachend met dictator Assad op de foto ging. En nu was er dus het bezoek aan Griekenland. De ambities en politieke interventies van Dewinter en co zijn ironisch genoeg niet tot het ‘eigen land’ beperkt.
Het Griekse bezoek werd door de neonazi’s van Gouden Dageraad aangegrepen om aan te tonen dat de partij wel degelijk over gesprekspartners bij grotere extreemrechtse partijen beschikt. De website van de partij pakte uit met verschillende foto’s en een verslag van het bezoek. Daaruit blijkt alvast dat het Griekse bezoek van Dewinter en co niet beperkt was tot één ontmoeting met Gouden Dageraad. De verschillende plaatsen die samen bezocht werden en de ontmoeting met partijleider Michaloliakos laten uitschijnen dat het bezoek door Gouden Dageraad zelf georganiseerd was.
Voor het Vlaams Belang is dit lastig: Gouden Dageraad is een neonazistische groepering die in opspraak kwam wegens geweld en zelfs moord. Straatvechter Tom Van Grieken heeft het al moeilijk om het imago van hemzelf en zijn partij bij te schaven. Hij zoekt het liefst aansluiting bij succesvolle rechtse populisten als Wilders, Le Pen en Trump. Die zouden zogezegd ‘aanvaardbaar’ zijn. Alsof racisme en discriminatie niet altijd ranzig zijn.
Voor een aantal partijleden is het openlijke neonazisme van Gouden Dageraad geen probleem: het doet hen wellicht nostalgisch denken aan de hoogdagen van de Vlaamse Militanten Orde (VMO) toen ook zij opkeken naar openlijk neonazistisch geweld in ons land. Dat de stap van het Vlaams Belang naar Gouden Dageraad niet zo groot is, bleek eerder toen voormalig VB-parlementslid Rob Verreycken met een groepje gelijkgezinden (waaronder voormalige medewerkers van het VB) aansloot bij de Europese alliantie van onder meer Gouden Dageraad en de Duitse NDP. Was het overigens niet Tom Van Grieken die enkele jaren geleden de Duitse NPD naar Antwerpen haalde voor een controversiële NSV-meeting? Om maar te zeggen dat het vooral een kwestie van imago en perceptie lijkt te zijn en niet zozeer van fundamentele politieke tegenstellingen.
Dat werd ook duidelijk uit de reactie van Van Grieken op het bezoek van Dewinter en co aan Griekenland. De VB-voorzitter distantieerde zich van Gouden Dageraad en maakte vooral duidelijk dat hij niet wil dat het Vlaams Belang in de gevestigde media geassocieerd wordt met die neonazi’s. Dewinter reageerde overigens ook op dat punt toen hij stelde dat zijn partijbestuur beter meer zou luisteren naar de eigen leden dan naar ‘linkse journalisten.’ Moest Gouden Dageraad niet op deze manier uitgepakt hebben met het bezoek van het Vlaams Belang, dan had er mogelijk geen haan gekraaid naar de contacten tussen VB’ers en neonazi’s. Het werpt overigens vragen op: van welke bezoeken aan welke louche figuren is er momenteel nog niets publiek geweten? En wat dit bezoek betreft misschien ook nog een vraag: wie heeft hiervoor betaald? Was het op kosten van de Griekse belastingbetalers of de Belgische?
Dewinter, Penris, Van dermeersch en Creyelman bezochten het eiland Chios. Daar waren er de afgelopen dagen, net op het ogenblik van de meetings van Gouden Dageraad, heel wat problemen. Er werden brandbommen en stenen gegooid naar een tentenkamp voor vluchtelingen. VRT-correspondent Bruno Tersago merkte op dat er daarbij een jonge Syriër zwaar gewond raakte en een jonge vrouw een miskraam had na incidenten. Over dit geweld heeft VB-voorzitter Van Grieken zedig gezwegen.
De bende van Dewinter kreeg een blaam en Anke Van dermeersch zelfs een sanctie door haar uit het partijbestuur te zetten en als gemeenschapssenator te vervangen. Van dermeersch en Dewinter waren woedend. Comedian Nigel Williams tweette terecht: “Fascisten die elkaar een gebrek aan democratie verwijten, grappig. Gewoon grappig.” Er wordt in beroep gegaan tegen de beslissing waardoor de strijd nog even kan verder gaan. Het zal de vraag opwerpen wie het voor het zeggen heeft in het Vlaams Belang: het partijbestuur waar Dewinter al enige tijd niet meer inzit of de parallelle structuur rond Dewinter. Indien het partijbestuur het haalt, blijft het afwachten of de macht van dit bestuur tot in Antwerpen reikt. Vooralsnog lijkt het erop dat Van Grieken daar wat licht voor weegt.
Deze week is het exact 25 jaar geleden dat het Vlaams Blok met een brutaal racisme een eerste Vlaamse verkiezingsdoorbraak kende. ‘Zwarte zondag’ was een triomf voor Dewinter. Het leidde ook tot massaal antiracistisch protest met grote jongerenacties waarin Blokbuster een grote rol speelde. Vandaag wordt het Vlaams Belang door velen als een minder grote dreiging gezien, de antifascistische beweging is dan ook beperkter. Maar het feit dat een kopstuk van een partij die nog steeds goed is voor ongeveer 10% in Antwerpen zich laat lenen voor een publiciteitscampagne van gewelddadige neonazi’s in Griekenland geeft aan dat antifascistisch verzet wel degelijk nog noodzakelijk is. Dat de N-VA, de grootste partij van Antwerpen, zich regelmatig op glad ijs begeeft inzake racisme en dit op basis van een kunstmatig onderscheid inzake de ‘ranzigheid’ van racisme, is eveneens een teken aan de wand.
Afgelopen weekend was er een vertegenwoordiger van Gouden Dageraad in Antwerpen op een meeting van Belgische neonazi’s. Daar was er van Dewinter geen sprake, maar uiteraard voelen die neonazi’s zich gesterkt door het bezoek van de bende van Dewinter. Blokbuster nam het initiatief om toch iets van tegenactie op poten te zetten. Dit was nog beperkt van omvang met een 30-tal aanwezigen, maar het is een belangrijke voorbereiding op de antiracistische en antifascistische acties die we de komende maanden en jaren hard nodig zullen hebben in de strijd tegen extreemrechts en als onderdeel van de opbouw van een sterke en consequente linkerzijde die het ongenoegen tegen het huidige beleid en tegen het establishment kan omzetten in een kracht die echte verandering in het belang van de meerderheid van de bevolking mogelijk maakt.
