Het repressieve beleid van de regering tegen de mensen-zonder-papieren schakelde een jaar geleden een versnelling hoger. Staatssecretaris van Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) hield het niet langer bij racistische en stigmatiserende uitspraken. Hij ging tot daden over.
door Pietro (Brussel)
Het ‘Kanaalplan’ van minister Jambon is officieel gericht op de strijd tegen “islamisme en radicalisering.” Maar de regering maakt er bewust gebruik van om de beweging van de mensen-zonder-papieren aan te pakken. Zonder enig huiszoekingsbevel was er een onderzoek naar de bezetting van de Voix des Sans-Papiers (VSP) in Ribeaucourt (Molenbeek). Deze groep mensen-zonder-papieren bezette een leegstaand gebouw en was aan het verhuizen naar een andere plaats. In de nacht van 19 september viel de politie het gebouw binnen met middelen die compleet buiten proportie waren: tientallen combi’s en een helikopter, en dat voor 12 mensen die er sliepen. De arrestatie en opsluiting van de 12 militanten van VSP was geen toeval.
Het gaat om een politieke aanval van de publieke autoriteiten om de Brusselse beweging van mensen-zonder-papieren aan te pakken. De afgelopen jaren is er een georganiseerde beweging. De 12 opgepakte militanten – de meesten zijn ondertussen gedeporteerd – speelden een voortrekkersrol in die strijd. Eén van hen was Sow Diallo, een militant van het ABVV die erg actief betrokken was in de strijd als woordvoerder van het “Ebolacollectief” (de groep mensen-zonder-papieren afkomstig uit landen getroffen door die ziekte).
Het offensief deed denken aan de zaak van Hamed Karimi. Op 2 maart werd de Afghaanse vluchteling Hamed, die al 12 jaar in ons land was, door de politie opgepakt toen hij de bezetting van een leegstaand pand door het “Afghaanse Collectief” in Etterbeek verliet. Hij werd enkele dagen opgesloten in het asielcentrum van Vottem bij Luik. De woordvoerder van het Afghaanse Collectief wees op het moratorium op uitwijzingen naar Afghanistan. Hij werd echter zelf het slachtoffer van zo’n uitwijzing, ook al is hij als publieke figuur bekend en komt hij in een erg onveilig land terecht.
Bovenop de onrechtvaardigheden op vlak van uitbuiting en gebrek aan rechten waar veel mensen-zonder-papieren het slachtoffer van zijn, zijn er nu dus ook ware razzia’s in de enige plaatsen waar mensen-zonder-papieren zich nog wat konden organiseren. Aan welke periode uit de geschiedenis doet dit denken?
De arrestatie van deze 12 militanten is het directe gevolg van het racistische migratiebeleid van de regering en staatssecretaris Theo Francken. De repressie neemt toe en is erop gericht om de beweging van de mensen-zonder-papieren te breken. De regering valt niet alleen bezettingsacties door mensen-zonder-papieren aan: de voortrekkers van de beweging worden op brutale wijze opgepakt in volkswijken en er worden zelfs boetes gegeven aan VZW’s die mensen-zonder-papieren verdedigen door zich garant te stellen voor de bezettingen.
Het verzet moet een versnelling hoger schakelen!
Dit beleid is een politieke keuze. Er wordt voor gekozen om de mensen-zonder-papieren in de ‘illegaliteit’ te laten stikken waar ze een gemakkelijk slachtoffer zijn van misbruik door inhalige werkgevers die de voorkeur geven aan sociale dumping en een neerwaartse druk op alle loon- en arbeidsvoorwaarden.
Het opvoeren van de repressie betekent dat de beweging van de mensen-zonder-papieren terug offensiever moet opstaan met zoveel mogelijk coördinatie van alle mensen-zonder-papieren en hun sympathisanten. We moeten bouwen aan eenheid en solidariteit met alle lagen van de samenleving die getroffen worden door deze regering. De strijd tegen repressie moet breder gezien worden als onderdeel van het verzet tegen het besparingsbeleid. Het antwoord moet gezocht worden bij de opbouw van een algemene beweging van asielzoekers, mensen-zonder-papieren, syndicalisten, …
